Fraktal (łac. fractus- nieregularny, złamany) to obiekt matematyczny o dużym stopniu geometrycznej złożoności, charakteryzujący się jednorodnym skalowaniem w całej przestrzeni stanów, a  skalowanie to jest opisywane przez jedną liczbę, tzw. wymiar fraktalny. Wymiar ten określa samopodobieństwo na różnych skalach konstrukcji fraktala. Fraktal jest pozbawiony najniższego poziomu złożoności, na którym byłby figurą prostą i niepodzielną, a  jego struktura nie daje się łatwo opisać w języku tradycyjnej geometrii euklidesowej. Najpopularniejsze fraktale to zbiór Cantora, trójkąt i dywan Sierpińskiego, gąbka Mengera czy zbiór Mandelbrota.

              

Multifraktal  z kolei jest obiektem, który w różnych swoich częściach ma różne wymiary samopodobieństwa, innymi słowy stanowi nietrywialne połączenie wielu fraktali, każdy o innym wymiarze fraktalnym. W konsekwencji opis wewnętrznej struktury multifraktala sprowadza się do rozważenia całego spektrum wymiarów, a nie jak to miało miejsce w przypadku fraktala  tylko jednego. Stwarza to większe możliwości opisu danych (w tym i obrazów), dokładniejszego ujęcia ich złożoności, co sugerują pojawiające się coraz częściej opracowania.

Dotychczas fraktalny bądź multifraktalny opis  stosowano w następujących obszarach związanych z analizą obrazu:

Tworzenie grafiki komputerowej (krajobrazy górskie, chmury, drzewa)

Powiększanie obrazu

Kompresja stratna

Klasyfikacja i segmentacja obrazów

Wygładzanie

Filtracja.